بسم الله الرحمن الرحیم

رهبر انقلاب سال 1397 را سال “حمایت از کالای ایرانی” نامیدند. پیش از این نیز چند سال است که نام سالهای ما به مفاهیم اقتصادی نام گذاری می شود. این امر نشان دهنده ی حساسیت مسئله ی اقتصاد برای این روزهای ایران عزیز است. تقریبا 3/4 سال 97 سپری شده است، اما به راستی امسال برای اقتصاد چه اقداماتی صورت گرفت؟

در اینجا خلاصه ای از گزارشی را با عنوان «ژاپن چگونه به یک قدرت اقتصادی تبدیل شد؟» را که در سایت Khamenei.ir منتشر شده است، مرور می کنیم.

مطالعه‌ی تجربه‌ی توسعه‌ی برخی کشورها مانند ژاپن که پس از بمباران اتمی توسط آمریکا و خسارات هنگفت ناشی از جنگ جهانی دوم، علی‌رغم کمبود منابع مناسب و نبود پهنه‌ی سرزمینی گسترده، با جمعیت بالاتر از ایران توانست به یک ابرقدرت اقتصادی تبدیل بشود، خود تأییدی بر عدم وجود بن‌بست اقتصادی در کشور ماست. سؤال این است که چه عناصری در سیاست­‌گذاری و فرهنگ جمعی ژاپنی‌ها در بازسازی این کشور با وجود محدودیت‌های موجود، نقش کلیدی را ایفا نمود؟

رهبر انقلاب اسلامی معتقدند: «اقتصاد مقاومتی یک اندیشه‌ی تجربه‌شده در دنیا است و فقط اختصاص به ما ندارد.»(۱۳۹۵/۱۰/۱۳) ایشان همچنین در دیدار اخیر با مدال‌آوران کاروان ورزشی ایران در بازی‌های پاراآسیایی اندونزی ضمن بیان وجود ظرفیت‌های گوناگون در کشور، راه‌حل عبور از مشکلات اقتصادی کنونی را استفاده از ظرفیت­‌های ملی دانستند و فرمودند: «یکی از مشکلات بزرگ ما امروز در کشور این است که ظرفیت‌های زیادی داریم -ظرفیت‌های ملی- که از این‌ها استفاده نمی‌کنیم؛ ظرفیت جغرافیایی داریم، ظرفیت فرهنگی داریم، ظرفیت نیروی انسانی داریم، ظرفیت منابع زیرزمینی داریم، ظرفیت تجارت داریم،‌ ظرفیت رفت‌و‌آمدهای بین‌المللی و مرکزیت [داریم]، از همه‌جور انواع ظرفیت‌ها را داریم، [اما] از خیلی‌هایش متأسفانه درست استفاده نمی‌شود که اگر استفاده بشود، مشکلاتِ کنونیِ اقتصادیِ کشور هم به میزان زیادی حل خواهد شد.» (۱۳۹۷/۸/۲۶)

ژاپن در شرایطی جایگاه خود را به‌عنوان یکی از قدرت‌های اقتصادی جهان تثبیت کرده است که به لحاظ منابع طبیعی و نیز سرگذشت سیاسی شرایط بسیار نامطلوبی دارد. به لحاظ طبیعی این کشور منابع بسیار محدودی دارد و بیشتر جزایر و خاک آن کوهستانی و آتشفشانی است. به لحاظ سیاسی نیز شکست در جنگ دوم جهانی وضعیت اسف‌باری را برای این کشور رقم زد. ژاپن پس از شکست در این جنگ، با داشتن ۱۳ میلیون نفر بیکار، شرایط بسیار سخت اقتصادی را تجربه کرد. «کمبود مواد غذایی»، «تورم بسیار شدید تا حدی که حقوق افراد، کفاف سیر کردن شکمشان را نمی‌داد» و «شکل‌گیری بازار سیاه»، تنها بخشی از مشکلات این کشور بود. این مسائل به‌علاوه‌ی ضرورت بازسازی خرابی‌های کشور ناشی از جنگ -که منجر به ویرانی ۲۵ درصد از دارایی‌های غیرنظامی و نابودی ۴۱.۵ درصد از ثروت ملی این کشور شده بود- و نیز مسئولیت پرداخت غرامت به متفقین، باعث بروز فشار بیشتری بر این مردم و دولت ژاپن شده بود. اما مردم و دولت ژاپن با رویکردی منطقی -لااقل در بخش تقویت تولید ملی و با همکاری یکدیگر- ژاپن را به یکی از قدرت‌های اقتصادی و تولیدی جهان تبدیل کردند. با همکاری دولت، مردم و صنعت، و نیز با توسعه‌ی فناوری‌های پیشرفته، ژاپن به یکی از پیشگامان عمده در صنعت و فناوری دنیا تبدیل شد.

 

فرهنگ تولیدی قوی
یکی از عوامل پیشرفت شگفت‌انگیز تولید ملی در اقتصاد ژاپن، فرهنگ بالای تولید در مردم این کشور است. در فرهنگ ژاپنی، «کار» امری مقدس و ارزشمند شمرده می­‌شود و در همین راستا ژاپنی‌ها برای ارتقای بهره‌وری و کارایی خود تلاش می‌کردند. آن‌ها با کنجکاوی به پیگیری مهارت­‌ها و روش­‌های مناسب­‌تر برای کار و تولید می‌پرداختند. در واقع انگیزه‌ی نیروی کار ژاپنی برای بهبود کارایی خود، فراتر از آنکه تحت تأثیر نظام انگیزشی اقتصادی باشد به‌صورت درون‌زا و با انگیزه‌های شخصی صورت می‌گرفت. «ارزش قائل شدن برای کار و تولید»، «تلاش مضاعف» و نیز «تلاش برای ارتقای دانش و مهارت»، سه ویژگی مهم نیروی کار ژاپنی هستند.

فرهنگ مصرف صحیح
در کنار فرهنگ تولیدی بالا، الگو و فرهنگ مصرف صحیح نیز از کلیدهای پیشرفت اقتصادی ژاپن در دهه‌های پس از جنگ دوم جهانی بوده است. دو ویژگی مهم مردم ژاپن در حوزه‌ی مصرف عبارت بود از: «قناعت و اعتدال در مصرف» و «تأکید بر مصرف کالاهای داخلی».

مردم ژاپن طی سال‌های پس از جنگ به قناعت مشهور بوده‌اند و مصرف خود را متناسب با شرایط اقتصاد ملی تنظیم و کنترل می‌کرده‌اند. همین قناعت که معنای دیگر آن خودداری از اسراف و تجمل‌گرایی‌های زائد است، باعث انباشت سرمایه‌ی بیشتر و در نتیجه تأمین منابع مالی برای تقویت تولید ملی در این کشور شده است.

همچنین تأکید مردم ژاپن بر مصرف کالاهای ساخت داخل در دهه‌های اولیه‌ی پس از جنگ با هدف تقویت صنایع داخلی، موضوعی مهم در پیشرفت اقتصادی این کشور محسوب می‌شود. این زمینه‌ی فرهنگی باعث شد دولت، سیاست کاهش واردات از کشورهای دیگر را به‌منظور تقویت صنایع داخلی در ژاپن با موفقیت اجرا کند؛ سیاستی که گاهی چنان افراطی محسوب می‌شد که با عنوان سیاست انزواطلبی از آن یاد شده است. تأمین بازار داخل با تولیدات و محصولات ژاپنی، نقطه‌ی اتکایی مهم برای تقویت تولید ملی در ژاپن محسوب می‌شود.

همچنین تأکید مردم ژاپن بر مصرف کالاهای ساخت داخل در دهه‌های اولیه‌ی پس از جنگ با هدف تقویت صنایع داخلی، موضوعی مهم در پیشرفت اقتصادی این کشور محسوب می‌شود. این زمینه‌ی فرهنگی باعث شد دولت، سیاست کاهش واردات از کشورهای دیگر را به‌منظور تقویت صنایع داخلی در ژاپن با موفقیت اجرا کند؛ سیاستی که گاهی چنان افراطی محسوب می‌شد که با عنوان سیاست انزواطلبی از آن یاد شده است. تأمین بازار داخل با تولیدات و محصولات ژاپنی، نقطه‌ی اتکایی مهم برای تقویت تولید ملی در ژاپن محسوب می‌شود.

در سال­‌های اولیه‌ی پس از استقلال ژاپن، کالاهای ژاپنی به کیفیت پایین اما قیمت ارزان مشهور بودند؛ اما ژاپنی‌ها نمی‌توانستند این نگاه را به محصولات خود تحمل کنند. از طرف دیگر افزایش رشد تولیدات، رقابت را در صحنه‌ی جهانی شدت بخشیده بود؛ لذا تمام همّ و غمّ ژاپنی‌ها بر کاهش ضایعات تولید در حد صفر قرار گرفت و به این ترتیب نظام کنترل کلی کیفیت برپا شد. فقط کالاهایی که مطابق با استانداردها بودند اجازه‌ی صدور می‌یافتند و از این زمان، ارزش‌گذاری شرکت‌ها، بر اساس «تحقق بهترین کیفیت» انجام می‌شد.

ادامه دارد…

بسم الله الرحمن الرحیم

ذکر گفتن یک عبادت است و در روایات و سفارشات معصومین ذکرهایی به ما رسیده که اثرات فوق العاده ای دارند. خوب است برنامه ای داشته باشیم و خود را ملزم به ذکر گویی کنیم. اگر برای این کار برنامه ای نداشته باشیم احتمالا فراموش می کنیم و از اثرات عالی این اذکار محروم خواهیم شد. 

یکی از این اذکار ذکر لا اله اله الله است که در این نوشتار به این ذکر می پردازیم.

پیامبر صلی الله علیه و آله: «لا اله الا الله» بهای بهشت است.

پیامبر صلی الله علیه و آله: «خداوند گرامی و بزرگ به موسی بن عمران علیه السلام فرمود: ای موسی! اگر آسمان ها و ساکنان آن که در پیشگاه من هستند و زمین های هفتگانه در یک کفه و «لا اله الا الله» در کفه ای دیگر باشد، «لا اله الا الله» از کفه ی دیگر سنگین تر است»

امام علی صلوات الله علیه: «هیچ بنده ی مسلمانی نباشد که بگوید «لا اله الا الله » جز آنکه این ذکر بر فراز رود و هر سقفی را بشکافد و به هیچ یک از گناهانش در نرسد جز آنکه پاکش سازد تا آنگاه که به نیکی هایی همچون خودش رسد و باز ایستد»

امام صادق علیه السلام از پدرانش روایت نموده که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «نیکوترین عبادت گفتن «لا اله الا الله» است»

امام صادق علیه السلام فرمود: «هر که هنگام رفتن به رختخواب صد بار «لا اله الا الله» گوید خداوند خانه ای برای او در بهشت بنا کند و آن کس که هنگام رفتن به رختخواب صدبار از خداوند آمرزش جوید گناهان او فرو ریزد همان طور که برگ از درختان فرو ریزد»

امام صادق علیه السلام فرمود: «هر که صدبار «لا اله الا الله» گوید کردارش در رستخیز برتر از کردار دیگر مردمان باشد جز آن کس که فزون تر از این گفته است»

ان شاالله که توفیق داشته باشیم و روزانه حداقل صدمرتبه به این ذکر شریف بپردازیم.

منبع نوشتار: کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

«پیامبر از دوران کودکی، موجود نظیفی بود. برخلاف بچهھای مکه و برخلاف بچهھای قبایل عرب، نظیف و تمیز و مرتّب بود. در دوران نوجوانی، سرشانه کرده؛ بعد در دوران جوانی، محاسن و سرشانه کرده؛ بعد از اسلام، در دورانی که از جوانی ھم گذشته بود و مرد مسنی بود - پنجاه، شصت سال سن او بود - کاملاً مقیّد به نظافت بود. گیسوان عزیزش که تا بناگوشش میرسید،تمیز؛ محاسن زیبایش تمیز و معطر.

در روایتی دیدم که در خانه خود ُخم آبی داشت که چھره مبارکش را در آن میدید - آن زمان چون آینه چندان مرسوم و رایج نبود - «کان یسوّی عمامته ولحیته اذا اراد ان یخرج الی اصحابه»؛(3) وقتی میخواست نزد مسلمانان و رفقا و دوستانش برود، حتماً عمامه و محاسن را مرتب و تمیز میکرد، بعد بیرون میآمد. ھمیشه با عطر، خود رامعطّر و خوشبو میکرد. در سفرھا با وجود زندگی زاھدانه - که خواھم گفت زندگی پیامبر بهشدت زاھدانه بود - با خودش شانه و عطر میبرد. سرمهدان برمیداشت، برای اینکه چشمھایشرا سرمه بکشد؛ چون آن روز معمول بود مردھا چشمھایشان را سرمه میکشیدند. ھر روز چند مرتبه مسواک میکرد. دیگران را ھم به ھمین نظافت، به ھمین مسواک، به ھمین ظاهر مرتب دستور میداد. اشتباه بعضی این است که خیال میکنند ظاھر مرتّب باید با اشرافیگری و با اسراف توأم باشد؛ نه. با لباس وصلهزده و کھنه ھم میشود منظّم و تمیز بود. لباس پیامبر وصلهزده و کھنه بود؛ اما لباس و سر و رویش تمیز بود. اینھا در معاشرت، در رفتارھا، در وضع خارجی و در بھداشت بسیار مؤثر است. این چیزھای به ظاھر کوچک، در باطن بسیار مؤثر است.

رفتارش با مردم، رفتار خوش بود. در جمع مردم، ھمیشه ب ّشاش بود. تنھا که میشد، آن وقت غمھا و حزنھا و ھمومی که داشت، آنجا ظاھر میشد. ھموم و غمھای خودش را در چھره مردم آشکار نمیکرد. بشاش بود. به ھمه سلام میکرد. اگر کسی او را آزرده میکرد، در چھرهاش آزردگی دیده میشد؛ اما زبان به شکوه باز نمیکرد. اجازه نمیداد در حضور اوِ لوخودش جبه کسی دشنام دھند و از کسی بدگویی کنند. خود او ھم به ھیچ کس دشنام نمیداد و از کسی بدگویی نمیکرد. کودکان را مورد ملاطفت قرار میداد؛ با زنان مھربانی میکرد؛ با ضعفاکمال خوشرفتاری را داشت؛ با اصحابِ خود شوخی میکرد و با آنھا مسابقه اسب سواری میگذاشت. »

از بیانات مقام معظم رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید برای خیلی از ما پیش آمده باشد که از سخنرانی شنیده باشیم که ما چطور شیعیانی هستیم که تا به حال یک بار هم نهج البلاغه را نخوانده ایم و از جرج جرداق مسیحی شنیده ایم که 200 بار نهج البلاغه را خوانده است و ما همواره افسوس خورده ایم که چرا من تا به حال حتی یکبار…؟  اما باز هم تصمیم جدی ای نگرفته ام.

من هم تا در دوران نوجوانی  این طور بودم، اما یکبار جدولی به من داده شد که طبق آن می شد در 110 روز تمام نهج البلاغه را خواند و شاید روزی 5 تا 10 دقیقه وقت می برد. من با این جدول شروع کردم و آن قدر خواندن نهج البلاغه برایم شیرین شده بود که انتظار می کشیدم شب شود تا سراغ قرار روزانه ام بروم. یادم هست با خطبه ی شقشقیه شروع کردم و بسیار خطبه ی تکان دهنده ای بود و من با خواندنش بسیار هیجان زده شده بودم و افسوس می خوردم که چرا زودتر شروع به خواندن نهج البلاغه نکرده ام. خلاصه با همین روش توانستم این کتاب عزیز را بخوانم و بهره ی بسیار ببرم و راه انس با نهج البلاغه هم برایم باز شود. 

به همین جهت یک جدول تهیه کردیم که طبق آن می توان طی 110 روز این کتاب گرانقدر را خواند. و این جدول را در اختیار شما خوانندگان عزیز این وبلاگ قرار می دهیم. موفق باشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

در این وبلاگ تلاش کرده ایم برخی از مطالبمان پیرامون یک کتاب خوب باشند که ضمن نشر مطلب به معرفی کتابهای خوب هم بپردازیم. دراین مطلب کتابهای معرفی شده در مطالب این وبلاگ را می بینیم. برای مراجعه به مطالب وبلاگ روی نام مطلب کلیک کنید.

- چهل حدیث امام خمینی (ره) : برای مجاهده ی با نفس و حرکت به سمت خدا چه کنیم؟

- طرح کلی اندیشه ی اسلامی در قرآن، مقام معظم رهبری: معرفی یک کتاب خوب

- انسان 250 ساله، مقام معظم رهبری: بعثت خاتم، آغاز بیداری - حضرت موسی بن جعفر علیه السلام - 

- خدا می خواست زنده بمانی، زندگی شهید صیاد شیرازی: شهید صیاد شیرازی

- علی از زبان علی (ع): علی (ع) از زبان علی (ع)

- جمعیت ایران، افزایش یا کاهش : جمعیت ایران، افزایش یا کاهش

- متافیح الحیات، آیت الله جوادی آملی: آبی که از آن غافلیم- از نظر اسلام چه طور در جامعه ظاهر شویم

- آسمانی ترین مهربانی: داستانهایی از زندگی امام جواد علیه السلام

 

بسم الله الرحمن الرحیم

24 آبان روز بزرگداشت آِت الله علامه سید محمد حسین طباطبایی است. به همین مناسبت مصاحبه ای را از پسر ایشان درباره ی حضرت علامه مطالعه می کردم که حاوی نکات بسیار جالبی بود. بخشی از این مصاحبه را که به تلاش های مجاهدانه ی علمی ایشان می پردازد بازنشر می کنیم. علاقه مندان می توانند جهت مطالعه ی کامل این مصاحبه به این لینک مراجعه کنند.

 

«…هانری کوربن در دانشگاه تهران کرسی فلسفه داشت و هر سال پائیز به ایران می آمد و سه ماه در دانشگاه تهران تدریس داشت. آقای مطهری و بعضی آقایان که ارتباطات دانشگاهی داشتند، ایشان را می شناختند و به او گفته بودند که بهترین کسی که می تواند، تحقیقات متخصصانه و غیر جدولی بکند، علامه طباطبایی است علت اینکه از عبارت غیر جدولی استفاده می کنم این است که اکنون مهندسان ساختمان وقتی می خواهند جزئیات یک بنا را محاسبه کنند، طی برنامه های رایانه ای، مصالح لازم برای آن بنا را محاسبه می کنند و در حقیقت پایه های بنا را از اول در ذهن خود می سازند.

برخی علما خود قدرت استنباط ندارند و از استنباط دیگران بهره می گیرند. کسانی که پیشرفته می شوند، به این جداول احتیاجی ندارند. علامه طباطبایی نیز این گونه بود که در پاسخ به سؤالات به معلومات بیرونی احتیاجی نداشت.

به هر حال مرحوم شهید مطهری و دیگران علامه را به کوربن معرفی کردند و از آن پس ارتباط ایشان با کوربن آغاز شد. این دیدارها هر دو هفته یک بار روزهای جمعه در منزل آقای ذوالمجد طباطبایی قمی که وکیل دعاوی بود و در خیابان بهار تهران زندگی می کرد، انجام می شد. در این زمان آقای دکتر نصر هم به عنوان واسطه در این گفت و گوها شرکت می کند. آقای نصر در بچگی برای تحصیل به آمریکا رفته بود و در آن زمان برای تکمیل برخی مباحث مورد علاقه خود به ایران باز گشته بود.

کم کم برخی دیگر از اساتید متوجه این رابطه می شوند و آنها هم شرکت می کنند. کم کم دایره وسیع تر می شود؛ مثل دکتر سپهبدی، دکتر شایگان و دیگران که هر یک تخصص خاصی داشتند؛ برای مثال دکتر شایگان در هند تحصیل کرده بود و در زبان سانسکریت تخصص داشت. و دکتر سپهبدی در فرانسه تحصیل کرده بود و متخصص زیبایی شناسی بود و از این جهت با علامه کار می کرد. پرفسور کوربن نیز در شیعه شناسی و مهدویت بیشتر کار می کرد و به امام زمان(عج) معتقد بود مرحوم علامه می گفت: «پرفسور کوربن به اسلام مؤمن است». خود من این سخن را از ایشان شنیدم یعنی مانند مسلمانان است. جلسات به صورت دو هفته یکبار برگزار می شد. این روند 8 الی 10 سال ادامه داشت؛ یعنی تا زمانی که پرفسور کوربن زنده بود. البته علامه با اساتید دیگری نیز در ارتباط بود.

 

ایشان در خصوص فلسفه می گفت: دول غربی و دنیای غرب، پاره ای معلومات ما را قبول ندارند و اصولی را که بر پایه اخبار و احادیث است، مخدوش می دانند. ایشان با علم به این مسئله خط مشی خود را در تفسیر و فلسفه به گونه ای تنظیم می کنند که در همه دنیا مورد قبول باشد. پیش از تفسیر المیزان ایشان تفسیری را تحت عنوان تفسیر بیان شروع کرده بودند که اخیراً چاپ شده است و در آن تفسیر اخبار و احادیث ملاک تفسیر قرار می گرفت. تقریباً ده جزء قرآن را با این روش تفسیر می کنند و سپس آن را کنار می گذارند و تفسیر استدلالی و عقلی را آغاز می کنند؛ تفسیری که قابل رد نباشد و مباحث آن قابل قبول همه باشد. خودشان می فرمودند: در این تفسیر با این دیدگاه، از روش آیه به آیه استفاده شده است. من به ایشان عرض کردم شما که بحث روایی را هم در آن قرار داده اید و ایشان پاسخ داده اند: این بحث روایی را پس از گفتن هر مطلب، شاهد آورده ام که اخبار و روایات هم همین سخن را بیان کرده اند؛ نه اینکه بر اخبار و احادیث استدلال شود. اما فلسفه، مفاهیم و اصطلاحاتی که ما در فلسفه شرق داریم، قابل فهم، درک و تصور غربی ها نیست. مفاهیم فلسفه ماتریال آنها هم برای ما کمتر قابل فهم است. بنابراین بین فلسفه ما و فلسفه آنها جدایی است و لازم است که آنها حرف های ما را بفهمند.

در آن زمان ایشان شاگردانی داشتند که هر یک بر یک زبان خارجی تسلط داشتند؛ مانند آیت الله بهشتی در زبان انگلیسی، آقای رشیدپور در زبان روسی، آقای لاله زاری در زبان آلمانی و آقای نیّری که در زبان فرانسه تسلط داشتند؛ یعنی چند زبان دان با ایشان همکاری داشتند مرحوم علامه طباطبایی از این شاگردان خود می خواهند که به مراکز علمی دنیا نامه بنویسند و مدارک و آثار فلسفه غرب را از آنان بخواهند. پس از ارسال این نامه ها، کتابهایی از طریق پست به دست ایشان رسید. این کتابها در اختیار مترجمان قرار گرفت و پس از ترجمه موضوعات هر یک در اختیار یکی از آقایان قرار گرفت و قرار شد که هر یک در مورد آن مطالعه و تحقیق کنند. این کار 6 سال تحصیلی به طول انجامید.

این مقاله ها را یکی یکی مطرح و بر روی آن بحث می کردند و مشابه شرقی آن را هم می آوردند و مقایسه می کردند و از آن میان چیز تازه ای در می آوردند که قابل فهم طرفین باشد. در این دوره 6 ساله 14 مقاله تهیه شد که در حقیقت با انتخاب مرحوم علامه، مقالات اصول فلسفه را تشکیل داد. این مقالات به گونه ای تهیه شده که شرق و غرب آن را می فهمند.

دو کتاب بدایة الحکمه و نهایة الحکمه نیز که اکنون موجود است با این دیدگاه نگاشته شده است این کتاب ها اکنون در برخی کشورهای دنیا مانند فرانسه تدریس می شود.

این مقالات چهارده گانه که اصول فلسفه و روش رئالیسم نام گرفته است، با اینکه فارسی است به قدری ثقیل است که عادتاً انسان متوجه مفاهیم آن نمی شود.

آقای مطهری از آغاز کار نوشتن پاورقی را به عهده گرفتند و با حواشی و اضافات تا جلد سوم پیش رفتند. در جلد چهارم ایشان نیز در مفاهیم معطل ماندند. از این رو کار نگارش جلد چهارم کتاب بیست سال طول کشید و این مجموعه بیست سال ناقص بود. تا اینکه پس از بیست سال، یک تابستان نزد ابوی آمدند و موضوع جلد چهارم را بحث کردند و فرا گرفتند که پیش از نگارش بخش پایانی به شهادت رسیدند. بقیه را هم دیگران تکمیل کردند….»

به روز بودن علامه طباطبایی و دقت و تلاششان در مسائل علمی بسیار جالب توجه است و می تواند برای دانشجویان و طلاب سرمشق خوبی باشد.