بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب “انسان 250 ساله” کتابیست با موضوع سیره ی ائمه علیه السلام و با محوریت بیانات مقام معظم رهبری. در مقدمه ی این کتاب از منظر رهبری اشاره می شود که ائمه علیه السلام یک واحد و یک شخصیتند و باید زندگی این بزرگواران را مانند انسانی فرض کنیم که 250 سال عمر کرده است و در سال یازدهم هجرت قدم در راهی گذاشته و تا سال 260 هجری ای راه را طی کرده. 

بنابراین در این کتاب سیره ی زندگی هر امام با این نگاه توضیح داده می شود و یک حرکت مستمر و هدفمند را روشن می سازد. بررسی زندگی ائمه علیهم السلام از این منظر روشن کننده ی بسیاری سوالات و ابهامات است و می تواند آگاهی های بسیار مفیدی را در خصوص تحلیل سیره ی اهل بیت به خواننده منتقل کند.

در ادامه به مناسبت شهادت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نکاتی را در خصوص زندگی آن حضرت با توجه به این کتاب نقل می کنیم.

“…کاوشگران تاریخ اسلام، آنگاه که به فحص و شرح زندگی امام موسی بن جعفر علیه السلام پرداخته اند، سهم شایسته ای از توجه و تفطن را  که باید به حادثه ی عظیم و بی نظیر “حبس طویل المدت” این امام همام اختصاص می یافت، بدان اختصاص نداده و در نتیجه از جهاد خطیر آن بزرگوار غافل مانده اند.”

“… صدها حادثه ی توجه بر انگیز و پرمعنی و در عین حال ظاهرا بی ارتباط و گاه متناقض با یکدیگر در زندگی موسی بن جعفر علیه السلام هنگامی معنی می شود و ربط می یابد که ما آن رشته ی مستمری را که از آغاز امامت آن بزرگوار تا لحظه ی شهادتش ادامه داشت، مشاهده کنیم. این رشته همان خط جهاد و مبارزه ی ائمه علیه السلام است که در تمام دوران 250 ساله و در شکل های گوناگون استمرار داشته و هدف از آن ، اولا تبیین اسلام ناب و تفسیر صحیح قرآن و ارائه ی تصویری روشن از معرفت اسلامی است و ثانیاف تبیین مسئله ی امامت و حاکمیت سیاسی در جامعه ی اسلامی و ثالثا، تلاش و کوشش برای تشکیل آن جامعه و تحقق بخشیدن به هدف پیامبر معظم اسلام صلی الله علیه و آله و همه ی پیامبران …”

“… حتی در محل سکونت، آن اتاق مخصوصی که موسی بن جعفر در آن اتاق می نشستند این جوری بود که راوی - که از نزدیکان امام هست- می گوید من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی بن جعفر سه چیز است: یکی یک لباس خشن، لباسی که از وضع معمولی مرفه عادی دور هست. یعنی به تعبیر امروز ما می شود فهمید و می شود گفت لباس جنگ . این لباس را موسی بن جعفر آن جا گذاشتند، نپوشیدند، به صورت یک چیز سمبلیک. بعد “و سیف معلق” شمشیری را آویختند، معلق کردند یا از سقف یا از دیوار ، “و مصحف” و یک قرآن. ببینید چه چیز سمبلیک و چه نشانه ی زیبایی است، در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه های یک آدم جنگی مکتبی، مشاهده می شود. شمشیری هست که نشان می دهد هدف جهاد است. لباس خشنی هست که نشان می دهد وسیله زندگی خضونت بار رزمی و انقلابی است، و قرآنی هست که نشان می دهد هدف، این است، می خواهیم به زندگی قرآن برسیم با این وسائل و این سختی ها را هم تحمل کنیم، اما دشمنان حضرت هم این را حدس ی زدند.”

بخش هایی از کتاب انسان 250 ساله را در خصوص زندگی حضرت امام موسی کاظم مرور کردیم. شاید به زندگی آن حضرت آن هم با این نگاه کمتر پرداخته بشود. علاقه مندان می توانند برای مطالعه ی کامل تر این بحث به کتاب “انسان 250 ساله ” رجوع کنند.

 

مدرسه علمیه ی حضرت فاطمه سلام الله علیها شهادت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام را خدمت تمام محبین حضرت تسلیت و تعزیت عرض می کند.

 بسم الله الرحمن الرحیم
 

به مناسبت سالروز شهادت امیر سپهبد صیاد شیرازی 21 فروردین

زندگی شهید صیاد شیرازی را که نگاه  کنی ، نمونه ی یک مرد واقعی را می بینی . کسی که تمام توجهش به خداست و هدفش تنها جلب رضایت معبود است. و به همین دلیل سعی می کند هرکاری که انجام می دهد به بهترین شکل باشد. از وارد شدنش به دانشکده ی افسری و اخذ لیسانس تا گذراندن دوره ی تخصصی توپخانه توی آمریکا و اخذ رتبه ی اول بین افسران ایرانی و آمریکایی.

از فعالیتهای سیاسیش علیه رژیم طاغوت قبل از انقلاب تا تلاش هایش برای برقراری امنیت در کردستان در سالهای اول بعد از انقلاب.

از فرماندهی هوشمندانه اش زمانی که به عنوان فرمانده نیروی زمینی منصوب شد تا حماسه آفرینیش در آخر جنگ و  درگیری با ضد انقلاب در عملیات “مرصاد".

از مطالعه و تحقیق علمی درباره ی نیروهای مسلح و دفاع مقدس در کمیسیون شورای عالی دفاع بعد از اتمام جنگ تا تلاشش برای ثبت تاریخ جنگ  و تاسیس هیأت معارف جنگ.

و…

زندگی شهید صیاد سرشار از فعالیت است ، همین است که می گویم صیاد یک مرد واقعی است، چون تا لحظه ای که دشمنان نامردانه و به عادت قدیمشان دست به ترور وی زدند ، یک لحظه هم از پا ننشست و همه ی زندگی خود را وقف آرمان های پاکش کرد.

درود پروردگار بر امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی و درود بر همه ی مردان سرزمین من

صیاد از چشم دیگران:

 از چشم محمد کوششی : در ستاد کل درجه گرفتن و ارتقای رده چیزی بود که خیلی صدا می کرد و همه بهش اهمیت می دادند . وقتی کسی درجه می گرفت یا شغل بالاتری ، صیاد از اولین نفرهایی بود که به آن فرد تبریک می گفت یا برایش هدیه می فرستاد، سنگ تمام هم می گذاشت . از هدیه اش یا طرز تبریک گفتنش هم پیدا بود که برای این کار وقت گذاشته و فکر کرده. کنار هدیه ای که می فرستاد یک نامه ی تبریک می نوشت با خط خوش ، تمیز و مرتب ، طوری که آدم حظ می کرد. همین کارهایش بود که او را توی دل ها جا کرده بود . همین کارهایش ، رفتارش و منشش بود که باعث می شد ببینیش و نتوانی فراموشش کنی.

 

 از چشم غضنفر آذرفر : درباره ی صیاد حتی یکبار هم نشد که احساس کنم متظاهر است و خود نمایی می کند. خود نمایی کند ؟ اصلا وقت این کار را پیدا نمی کرد. همیشه با یک کوله پشتی و صدتیر فشنگ و اسلحه توی دست و هیچ وقت هم نمی هوابید. خوابش توی هلیکوپتر و ماشین بود. موقع ناهار وشام هفت ،هشت قاشق تند تند غذا می خورد و یا علی مدد.

 

  از چشم همسر شهید: وقتی فرمانده نیروی زمینی بود ، زمان جنگ ، ماه ها بود که خانه نیامده بود . دلم برایش برای دیدنش ، برای صدایش لک زده بود . یک روز دیدم در می زنند . رفتم دم در . دیدم چند نفرند . یکیشان گفت : (( منزل جناب سرهنگ شیراز ی این جاست؟)) دلم هری ریخت پایین . گفتم ((جناب سرهنگ توی جبهه ست ، این جا سراغش رو می گیرید)) هاج و واج نگاهشان می کردم. دست هایم شروع کرد به لرزیدن . گفتم ((من خانمش هستم)) گفت (( از طرف جناب سرهنگ براتون پیغام آورده ایم.)) یک پاکت داد دستم . اصلا نفهمیدم پاکت را چطور گرفتم . گفتم(( شهید شده؟)) یکیشان  گفت (( نه .این پاکت رو دادند و گفتند به دست شما برسونیم. )) خداحافظی کردند و رفتند . آمدم توی حیاط . چادرم از سرم افتاد . پاکت را باز کردم . یک نامه تویش بود با یک انگشتر عقیق. نوشته بود (( برای تشکر از زحمت های تو. همیشه دعایت می کنم . یک نفس راحت کشیدم . اشک توی چشم هایم جمع شد .

 

 از چشم احمد آرام : یک بار من وضو گرفته بودم . یادم رفته بود دکمه ی آستینم را ببندم و آستینم باز مانده بود. صیاد خودش خیلی مرتب بود ؛ سر و وضع و ظاهرش . لباس ها همیشه اتو کشیده ،مرتب، یک نظامی به تمام معنا. من خیلی سعی می کردم مثل او باشم. آن روز دکمه ی لباسم باز مانده بود و اصلا حواسم نبود . دیدم آمد طرف من . بلند شدم و ایستادم . آمد، ایستاد و کمی حرف زد ، بعد دستم را گرفت توی دستش . گفت (( آرام ، دستت حساسیت داره؟))

نگاه کردم . تازه چشمم افتاد به دکمه ی آستین که باز بود. فهمیدم چه می خواهد بگوید. زود دکمه را بستم و گفتم ((نه تیمسار.))

وقتی اینطور تذکر می داد ،نه تنها ناراحت نمی شدم بلکه از جان و دل هم قبول می کردم و مواظب بودم که دیگر آن اشتباه را تکرار نکنم.

 منبع : کتاب خدا می خواست زنده بمانی ، انتشارات روایت فتح

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز 20 فروردین و روز شهادت سرور شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی است. به همین مناسبت این روز به عنوان روز هنر انقلاب اسلامی نام گذاری شده است. به همین منظور مروری داریم بر برخی بیانات مقام معظم رهبری در خصوص هنر .

“ نگاه به هنر اسلامی و سینمای دینی باید نگاهی بلندمدت و همراه با برنامه‌ریزی دقیق و امید به آینده و بهره‌گیری مناسب از ابزار هنر برای تأثیرگذاری حداكثری باشد…
در این عرصه جوان‌های مؤمن، باطراوت و شاداب و دارای نگاه نو و همت بلند، موتور محرك برای حركت رو به جلو هستند و پیش‌كسوتان نیز باید با بیان تجربیات خود و تربیت نیروهای جدید و كارآمد، به این حركت شتاب بیشتری ببخشند…
یكی از مسائل دروغی كه در دنیا تبلیغ می‌شود، این است كه می‌گویند هنر نباید با سیاست آمیخته شود، در حالی كه مجموعه‌های هنری غرب، از جمله هالیوود، كاملاً سیاسی هستند و اگر این‌گونه نبود، چرا به فیلم‌های ضد صهیونیستی ایران اجازه‌ی حضور در جشنواره‌های سینمایی را نمی‌دهند؟ “

1391/12/01

” کار هنری در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی دفاع مقدس یکی از برترین کارهای هنری است. آن کسانی که در این رشته کار کردند، در این صراط حضور داشتند، آن را پیش ببرند و این رشته را مغتنم بشمرند. هشت سال دفاع مقدس ما صرفاً یک امتداد زمانی و فقط یک برهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی زمانی نیست؛ گنجینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عظیمی است که تا مدتهای طولانی ملت ما میتواند از آن استفاده کند، آن را استخراج کند و مصرف کند و سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری کند. حادثه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عظیم این هشت سال، مجموعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای است از صفات والا، فرهنگهای پسندیده و برگزیده و ممتاز، عقاید و معارف والائی که ملت ما در طول تاریخ ارث برده یا استعدادش را در خودش حفظ کرده بوده، که با انقلاب اسلامی این استعدادها بروز کرد. یک گنجینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی اینهاست. شما که دفاع مقدس را روایت میکنید، بخصوص آنهائی که روایت هنری میکنند، در واقع آئینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای هستید در مقابل یک مظهر جمال و جلال، که او را منعکس میکنید. آنچه که در دوران آن هشت سال از بروز خصلتهای والا و پسندیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی انسانی، از شجاعت، از ایثار، از اخلاص، از صدق و صفا، از بروز تدبیرهائی که از یک جوان چنین تدابیری انتظار نمیرفت - این برجستگیهائی که در دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی هشت سال دفاع مقدس به وجود آمد - اتفاق افتاد، با هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زیادی هم همراه بود. چقدر جان عزیز فدا شد، چقدر ثروت مال و ثروت وقت مصرف شد. شما امروز آنها را در واقع با کار هنری خودتان بازآفرینی میکنید. همان تأثیراتی را که آن حادثه میتوانست در یک نسل، در یک جامعه باقی بگذارد، شما با این نوشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی خودتان، با این فیلم خودتان، با این کار هنری خودتان که بازآفرینی آن حادثه است، در مخاطب خودتان ایجاد میکنید. این خیلی کار بزرگی است، خیلی کار مهمی است؛ شما برای آن تابلوی پرشکوه و پر از ریزه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاری و ظرافت و زیبائی آئینه میشوید. خود این کار فرهنگی و کار هنری شما که روایت آن جهاد مقدس هست، جهاد است؛ زیرا سعی بر این بوده که آن مفاهیم والا به دست فراموشی سپرده بشود؛ برای این تلاش شده، کار شده. آن عزتی، اعتماد به نفسی، احساس اقتداری که از ناحیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی معنویت رزمندگان ما و جامعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی اسلامی ما احساس شد و توانست آن حادثه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عجیب و شگفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگیز - یعنی پیروزی در دفاع مقدس و شکست نخوردن در مقابل تهاجم این همه دشمن - را رقم بزند، آن خصوصیات، آن خصلتها، برای ملت ما، برای کشور ما، یکی از بزرگترین نیازهاست. اینها را بایستی نگه داریم و در مقابله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی با تلاشی که میشود برای به فراموشی سپردن آنها، مقاومت کنیم. “

1388/06/24

” توقّع انقلاب از هنر و هنرمند، مبتنی بر نگاه زیباشناختی در زمینه ‏ی هنر است، که توقّع زیادی هم نیست. ملتی در یک دفاع هشت‏ ساله با همه ‏ی وجود به میدان آمد. جوانان به جبهه رفتند و از فداکاری در راه ارزشی که برای آن‏ها وجود داشت، استقبال کردند- البته عمدتاً به خاطر دین رفتند؛ هرچند ممکن است عدّه ‏ای هم برای دفاع از میهن و مرزهای کشور دست به فداکاری زده باشند- مادران و پدران و همسران و فرزندان و کسانی که پشت جبهه تلاش می‏کردند نیز طور دیگری حماسه آفریدند. شما خاطرات هشت سال دفاع مقدّس را مرور کنید، ببینید برای یک نگاه هنرمندانه به حالت و کیفیّت یک جامعه، چیزی از این زیباتر پیدا می‏ کنید؟ شما در عالی ترین آثار دراماتیک دنیا، آنجایی که به فداکاری یک انسان برخورد می‏ کنید، او را تحسین و ستایش می‏ کنید. وقتی فیلم، آهنگ، تابلوی نقاشی، زندگی فلان انقلابی- مثلًا ژاندارک- یا سرباز فداکار فلان کشور را برای شما به تصویر می‏کشند، در دل و باطن وجدان خودتان نمی‏توانید کار او را تحسین نکنید. هزاران حادثه‏ ی به مراتب باارزش‏تر و بزرگتر از آنچه که در این اثر هنری نشان داده شده، در دوران هشت سال دفاع مقدّس و در خود انقلاب، در خانه‏ ی شما اتفاق افتاد. آیا این زیبایی نیست؟ هنر می‏تواند از کنار این قضیه بی ‏تفاوت بگذرد؟ توقّع انقلاب این است و توقّعِ زیاده‏ خواهانه ‏ای نیست. می‏گویند چرا زیبایی دیده نمی ‏شود! کسی که به این مقوله بی‏ اعتناست، نمی‏خواهد این زیبایی را ببیند؟ “

1380/05/01

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

مقام معظم رهبری سال 97 را سال “حمایت از کالای ایرانی ” نامیدند. به همین مناسبت مروری داریم بر یک واقعه ی تاریخی که اشاره می کند به اهتمام علمای گرانقدر اسلام به مسئله ی حمایت از تولید داخلی از دیرباز.

در ادامه نهضت مشروطه، پس از آن كه خواسته‏ هاي علما و مردم در مورد تاسيس عدالت خانه و اجراي قوانين اسلام و… عملي نشد، علما تصميم گرفتند كه به قم مهاجرت نموده و در حرم حضرت معصومه(س) تحصن كنند. درنهايت در 24 تير 1285 ش برابر با 23 جمادي الاول 1324، حضرات آيات سيد محمدطباطبايي و سيد عبداللَّه بهبهاني در رأس يك گروه هزار نفري به سوي قم حركت كردند و مهاجرت كبري را شروع نمودند.

در همین روزها آیت الله فشارکی و 12 نفر از علمای طراز اول آن زمان اعلامیه ای 5 ماده ای را منتشر نمودند. در این اعلامیه 5 ماده ای که در روزنامه حبل المتین کلکته، سال ۱۴، ش۲،۱۹جمادی الثانی ۱۳۲۴ منتشر شده، آمده است:

“این خدام شریعت مطهره با همراهی جناب رکن‌الملک، متعهد و ملتزم شرعی شده‌ایم که مهما امکن بعد ذلک تخلف ننماییم، که فعلا ۵فقره‌است:

اولاً: قبالجات و احکام شرعیه از شنبه به بعد روی کاغذ ایرانی بدون آهار نوشته شود. اگر بر کاغذهای دیگر نویسند، مهر ننموده و اعتراف نمی‌نویسیم. قباله و حکمی هم که روی کاغذ دیگر نوشته بیاورند و تاریخ آن بعد از این قرارداد باشد، امضا نمی‌نماییم. حرام نیست کاغذ غیر ایرانی و کسی را مانع نمی‌شویم؛ ماها به این روش متعهدیم.
ثانیا: کفن اموات، اگر غیر از کرباس و پارچه اردستانی یا پارچه‌های دیگر ایرانی باشد، متعهد شده‌ایم برآن میت، ماها نماز نخوانیم. دیگری را برای اقامه صلوه بر آن میت بخواهند ماها را معاف دارند.
ثالثا: ملبوس مردانه جدید، که از این تاریخ به بعد دوخته و پوشیده می‌شود، قرار دادیم مهما امکن، هر چه بدلی در ایران یافت می‌شود، لباس خودمان را از آن منسوخ نماییم و منسوخ غیرایرانی را نپوشیم و احتیاط نمی‌کنیم و حرام نمی‌دانیم لباس‌های غیرایرانی را، اما ماها ملتزم شده‌ایم حتی‌المقدور بعد از این تاریخ ملبوس خود را از منسوج ایرانی بنماییم. تابعین ماها نیز کذلک و متخلف توقع احترام از ماها نداشته باشد. آنچه از سابق پوشیده و داریم و دوخته، ممنوع نیست استعمال آن.
رابعا: مهمانی‌ها بعد ذلک ولو اعیانی باشد، چه عامه، چه خاصه، باید مختصر باشد یک پلو و یک خورش و یک افشره. اگر زاید بر این کسی تکلف دهد، ماها را به محضر خود وعده نگیرد. خودمان نیز به همین روش مهمانی می‌نماییم. هر چه کمتر و مختصرتر از این تکلف کردند، موجب مزید امتنان ماها خواهد بود.
خامسا: وافوری اهل وافور را احترام نمی‌کنیم و به منزل او نمی‌رویم زیرا که آیات باهره:«إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُوا إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ» «وَلا تُسْرِفُوا اِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ» «وَلا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَه» و حدیث «لاضرر و لاضرار» ضرر مالی و جانی و عمری و نسلی و دینی و عرضی و شغلی آن محسوس و مسری است و خانواده‌ها و ممالک را به باد داده. بعد از این هر که را فهمیدیم وافوری، به‌نظر توهین و خفت می‌نگریم.”

بحث اتکا بر تولیدات داخلی مسئله ای بسیار مهم است که از زمان های پیشین مورد توجه علمای آگاه و زمان شناس بوده است. امید است در سال جدید با توجه به نامگذاری سال، همه در راستای این هدف مهم نهایت تلاش خود را داشته باشند.

 

در این روز عظیم مسئولان مدرسه های علمیه حضرت فاطمه (س)  و مرکز تخصصی حضرت فاطمه (س) و حضرت فاطمه(س)  چیذر  و زینب کبری (س) و الزهرا (س) و جواد الائمه(س)و کوثر ولایت و حضرت زهرا (س) و قبا  با سرگروهی مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) و مدرسه علمیه حضرت زینب کبری (س)  به صورت تیمی منسجم، هم اندیش و هم افزا همکاری نموده و برنامه های نو و ابتکاری خوبی را در این مراسم ملی به نمایش گذاشتند.

در این حرکت ملی حوزه های علمیه مانند همیشه در کنار مردم  و پابه پای ایشان در این عرصه اعلام حضور نموده و پشتیبانی خود را از آرمانهای انقلاب اعلام نمودند.

ازجمله این فعالیتها برپایی غرفه جهت ارائه خدماتی چند به ملت شریف از هر گروه و هر سنی بوده است ، از جمله ارائه ی خدمات مشاوره ای مذهبی و خانوادگی و تحصیلی به عموم مردم و همچنین ارائه خدمات مشاوره تحصیلی جهت جذب حداکثری و آشنایی عموم مردم با حوزه های علمیه بوده است.

همچنین واحد فرهنگی با رائه نمایشگاه کتاب و معرفی کتابهای برتر و مورد تائید مقام معظم رهبری(حفظه الله) رنگ و بویی تازه به غرفه بخشیده بود ، فضا سازی انقلابی این غرفه ها نشان از خط فکری  انقلابی حوزه های علمیه بود.

 در خصوص ارائه برنامه های متنوع جهت کودکان از قبیل نقاشی  و مسابقات متنوع جهت سرگرمی نوگلان انقلاب نیز تمهیداتی اندیشیده شده بود.

حوزه های علمیه با پخش تراکت و معرفی مدارسشان زمینه جذب نیروهای مخلص انقلابی را فراهم نمودند.

قسمت پذیرایی این غرفه که بسیار مورد استقبال عموم قرار گرفته بود با ارائه پک پذیرایی و ارائه چای داغ و کیک صبحانه و شکلات به عموم مردم از ایشان پذیرایی نمود.ثمره این تلاش جمعی معرفی حوزه های علمیه به عنوان پایگاه ، جایگاه و محور گردش اطلاعات مذهبی و ملی مورد توجه عموم قرار گرفت.