بسم الله الرحمن الرحیم

 این روزها بسیاری از ما عضو شبکه های اجتماعی گوناگون مانند اینستاگرام هستیم. اما آیا می دانیم چرا در این شبکه ها عضو هستیم ؟

این روزها از آسیب های این گونه فضاها بسیار می شنویم، آسیب هایی چون اتلاف وقت، محتواهای مبتذل و … . اما شاید اگر هرکدام از ما از خود سوال کنیم به چه هدفی عضو چنین فضایی هستیم و هدف خود را هر چند وقت یکبار مورد بررسی قرار دهیم از بسیاری از این آسیب ها به دور باشیم.

یکی از مسایلی که در فضایی چون اینستاگرام مرسوم است گذاشتن عکس و مطلب از مسایل زندگی شخصی افراد است. همین امر گاهی سبب بروز مسایلی می شود که شاید خود فرد نیز خیلی به آن دقت ندارد. اینکه دایما از لحظه های شیرین زندگی خود مطلب بگذاریم تا دیگران آن را بخوانند چه فایده ای به حال ما دارد؟

هدف از این مطلب لزوما نفی چنین حرکتی نیست،‌ بلکه هدف این است که بدانیم نیاز است برای هرکاری که انجام میدهیم دلیل محکمی داشته باشیم . گاهی کارهایی می کنیم که خودمان هم از هدف آن غافلیم و برای ما به صورت یک عادت درآمده است،‌ درصورتی که اگر بنشینیم و فکر کنیم میبینیم این کار نه تنها سودی برای ما نداشته است بلکه آسیبهایی را نیز در پی داشته است. یا بعد از مدتی آنچنان از هدف ابتدایی خود در انجام این کار غافل شده ایم و فاصله گرفته ایم که کاملا خلاف هدف اولیه را به دست آورده ایم.

همین عکس گذاشتن از لحظه های شیرین و اتفاقات ریز و درشت زندگی شخصی چه دلیلی دارد؟ گاهی این امر چنان افراطی می شود که افراد ناخودآگاه اتفاقات زندگیشان را چنان طراحی می کنند که بتوانند عکس هایی خوش رنگ و لعاب از این اتفاق تهیه کنند. امری که شاید بعید بنظر برسد اما واقعا یک اتفاق مجازی و حاشیه ای می تواند روی واقعیت زندگی افراد اثر بگذارد و  به آن جهت دهد.

همچنین این امر می توان  سبب پررنگ شدن مصرف گرایی و تجملات در زندگی شود. زمانی که افراد مدام عکس خود را با لباس های جدید یا وسایل تازه ی منزل خود در این فضا به اشتراک می گذارند ،‌ تهیه ی لباس و وسایل جدید هم برای خودشان دغدغه می شود و هم برای دنبال کنندگان آنها. و می توان گفت نوعی فخر فروشی پنهان نیز از این طریق در حال جا افتادن میان افراد است. اینکه بتوانند تیپ ظاهری خود یا چیدمان منزل خود را در برابر چشم دیگران قرار دهند و از آنها بازخورد بگیرند گاه تبدیل به یک روند فخر فروشی می شود که شاید خود فرد هم از آن آگاه نباشد.

چنان که گفتیم این آسیبها بسیار پنهانتر از دیگر مسایلی هستند که عموما مطرح می شوند و لازم است بنشینیم و با خودمان رفتاری را که در چنین فضاهایی داریم مرور کنیم تا ببینیم واقعا هدف ازچنین کاری چیست. به این امر توجه کنیم که زمانی که از لباس ها و وسایل زیبا و تازه ی خود عکس منتشر می کنیم ،‌ ممکن است افرادی که توانایی تهیه ی چنین لوازمی را ندارند این عکس را ببینند و حسرت بخورند. زمانی که از فضای گرم خانواده ی خود مطلب می نویسیم شاید افرادی که از چنین فضایی محرومند ناراحت شوند و مثالهای بسیاری از این دست. بنابراین لازم است توجه کنیم که نمایش دادن خوشبختی هایمان در برابر چشم دیگران ممکن است آه دیگرانی را نیز در پی داشته باشد و بدانیم نمایش نعمتها در دین ما و در اخلاق ظرافتها و آدابی دارد که نیاز است از آنها آگاه باشیم و این مسایل را در زندگی های خود نیز رعایت کنیم و چنان که در این متن تاکید کردیم، نکته ی مهم این است که این روزها حواسمان باشد صرف آنکه همه یک کاری را انجام میدهند به سراغ کاری نرویم و هدف از کارهایی که میکنیم را مد نظر داشته باشیم . و بدانیم مسایل اخلاقی و آداب دینیمان را در فضای مجازی نیز باید همانند فضای واقعی رعایت کنیم.

به این فکر کنیم که آیا اگر این فضا نبود آیا ما جزییات زندگی خانوادگی خود را با هر کسی در میان می گذاشتیم ؟ چه شده که صرف اینکه فضا مجازی است ،‌هر مطلبی را در آن انتشار می دهیم ؟